Το σκότος και ο εχθρός του

          Στην Ελλάδα, περισσότερο από κάθε άλλο τόπο και επειδή βάσει σχεδίου θα ήταν η πρώτη χώρα - πειραματόζωο, εφαρμόσθηκε, από ετών, με επιτυχία, η πλήρης και απόλυτη παραπληροφόρηση σε συνδυασμό με την αποχαυνωτική και προωθούσα τη διαφθορά και την αποδοχή της ελλείψεως ηθικής επιβολή ενός γελοίου «life style», με αποτέλεσμα την μέχρι στιγμής αδράνεια του λαού μας. Εάν αθροίσουμε και την επιτυχή προσπάθεια εμφυτεύσεως του αισθήματος συνενοχής των πολιτών στην «καταστροφή» και τα αλλεπάλληλα κτυπήματα σοκ με τα διάφορα οικονομικά και άλλα μέτρα που εμπνέουν φόβο για το μέλλον, θα έχουμε μία πρώτη εξήγηση του φαινομένου της ελλείψεως προς το παρόν έντονης και συνεχούς αντιδράσεως της πλειονότητος των συμπατριωτών μας...
          Όμως, έως εδώ! Οι ανεγκέφαλοι ηγέτες του κόσμου επιθυμούν τη θυσία μας στο όνομα της παγκόσμιας κερδοσκοπίας και ηγεμονίας των ολίγων που τυγχάνει(;) να είναι και «ολίγοι» στο πνεύμα, την ηθική και την αίσθηση στοιχειώδους δικαίου...Είναι «μικροί» για να απαιτούν να γράψουν ιστορία και εμείς έχουμε χρέος στη μακραίωνη σοφία, την πολυδιάστατη πορεία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυλής μας να το αναδείξουμε και εμπράκτως όλοι ενωμένοι να αντιδράσουμε στην επέλαση της απόλυτης μετριότητος και της παγερής ανηθικότητος...
          Είναι νομοτελειακώς δεδομένο: Η ανηθικότης, το άδικο, η μικρόνοια και η έλλειψη αληθούς πνεύματος και οράματος με άξονα τον Άνθρωπο είναι παράγοντες που όσο και αν φαντάζουν πανίσχυροι και ήδη επιβληθέντες, όμως, στο σκότος αναπτύσσονται και φοβούνται το φως -  αυτό που οι Έλληνες προσέφεραν στην ανθρωπότητα και τώρα καλούνται, ενθυμούμενοι τις προαιώνιες αξίες τους, εκ νέου να διαδώσουν...

Ποιά η μοίρα της χώρας μας;

          Όλο, ανεξαιρέτως, το υπάρχον πολιτικό σκηνικό της χώρας δεν ήρθη ποτέ στο ύψος των περιστάσεων. Άλλοι μας πρόδωσαν, άλλοι σιωπηρώς συνήνεσαν σε τέτοιας κατευθύνσεως κινήσεις, άλλοι καθυστέρησαν κατά τι να «εξεγερθούν» (γιατί, άραγε;) και άλλοι φοβήθηκαν (είχαν, μάλλον, τους λόγους τους;).
          Δεν υπάρχει καμμία ελπίδα να σωθούμε ως χώρα και ως πολίτες ενόσω όλη η από πολλά χρόνια υπάρχουσα πολιτική σκηνή του τόπου υφίσταται με τον όποιο τρόπο στα πράγματα.
          Οφείλουμε να υπερβούμε τις όποιες συναισθηματικές ή άλλες προσκολλήσεις μας με όλους τους ως άνω και να αποδεχθούμε τη σκληρή, μα υφισταμένη πραγματικότητα.
          Ο λαός καλείται με νηφαλιότητα, ψυχραιμία, αλλά και αποφασιστικές κινήσεις να πάρει την κατάσταση στα χέρια του (δεδομένου ότι και το ισχύον νομοθετικό μας πλαίσιο όχι μόνον το επιτρέπει, αλλά και το επιτάσσει) και να αναδείξει καινούργια (και μη έχουσα την όποια σχέση με το εν συνόλω γνωστό πολιτικό σκηνικό) έντιμη και γενναία ηγεσία, η οποία, ανεξάρτητη από άνομες και ανήθικες συνδιαλλαγές εντός και εκτός της Ελλάδος, θα δυνηθεί να κινηθεί προς τις ορθές κατευθύνσεις που είναι απαραίτητες για την επιβίωση της χώρας μας και ημών των ιδίων...

Η υπερτάτη ιδεολογία: Αυτή που τρέμουν οι πάσης φύσεως εξουσίες...

          Συνηθίσαμε να ακολουθούμε τυφλά κάποιους, επειδή, δήθεν, εκπροσωπούν τη συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία μας ή και την ευρυτέρα δική μας θεώρηση των πραγμάτων. Δυστυχώς, ποτέ δεν ερευνήσαμε εάν, τω όντι, συμπίπτουμε μαζί τους στην πολλαπλή έκφανσή τους, εάν τα ψεύδη, τα βαθύτερα "πιστεύω" τους και η λαΐκίστικη προσέγγισή τους μας αξίζουν, εάν, πράγματι, αντικατοπτρίζουν τα ουσιαστικά "θέλω" μας και εάν το όποιο μικρό ή μεγάλο βόλεμα είναι αυτό που επιζητούμε στη ζωή, έστω και με αντάλλαγμα την ίδια την αξιοπρέπειά μας και την απόλυτη αλλοτρίωσή μας. Ποτέ δεν κάναμε ορθή χρήση της υψηλής νοημοσύνης μας και της μακραίωνης ως λαού σοφίας μας. Ποτέ δεν επιτρέψαμε στον εαυτό μας να επιλέξει δίχως τυφλή αφοσίωση σε κανέναν ηγέτη, σε κανέναν πολιτικό οργανισμό και σε καμμία "παρωπιδική" ιδεολογία όταν αυτή εκμαυλίζεται ή είναι παρωχημένη ή αποτυχημένη ή απλώς ανεπαρκής για τις απαιτήσεις μας. Άλλωστε, την απόλυτη αφοσίωση δεν την χρωστάμε σε κανέναν και σε τίποτε. Αυτό που οφείλουμε είναι η αέναη γνώση, η ενημέρωση και η κριτική επεξεργασία των δεδομένων - και το οφείλουμε μόνον στον εαυτό μας...Δεν είναι απαραίτητο να ανήκουμε πάντα κάπου, δεν χρειαζόμεθα δεκανίκια, δεν είμεθα υποχρεωμένοι να μένουμε στάσιμοι, όλα μπορούν να μεταβάλονται, όπως κι εμείς οι ίδιοι. Όλοι διαθέτουμε νου και μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε ορθώς, αρκεί να τον αφήσουμε ελεύθερο να καλπάσει προς την αλήθεια. Και τότε θα συναντήσουμε τους ανθρώπους που προσεγγίζουν περισσότερο στα συμπεράσματα των δικών μας διεργασιών. Και τότε, ναι, θα γίνουμε πολλοί, δίχως ιδεοληψίες, δίχως αναστολές και φραγμούς που απορρέουν από τις εντός μας εμφυτεύσεις που επιτυχώς επεχειρήθησαν, χρόνια τώρα, από όλους τους κατά καιρούς έχοντες προσωπικά, κομματικά ή άλλα συμφέροντα.
          Η υπερτάτη ιδεολογία είναι του καθενός μας το "υψηλό", "ακριβό" και αγνό "πιστεύω", μακριά από τα ανήθικα ταπεινά συμφέροντα τα δικά μας και των άλλων, των οποίων, εξάλλου, τέτοιων συμφερόντων η εξυπηρέτηση, μακροπροθέσμως, οδηγεί στην καταστροφή. Η υπερτάτη ιδεολογία είναι το προσεκτικό, ηθικό και μέσα από τον βαθύ πονο της επεξεργασίας αποτύπωμά μας, που αξιολογεί τις προτεραιότητες στη ζωή και το οποίο θα προκύψει από την συμπερίληψη του "υψηλού" και του "δικαίου"΄όπου το συναντούμε και από όποιον κι αν προέρχεται. Τότε και μόνον τότε θα αναγκασθούν άπασες οι πολιτικές υποστάσεις - παρούσες και μέλλουσες - να ακολουθήσουν εμάς και θα ανατραπεί, τοιουτοτρόπως, το σύνηθες φαινόμενο να συρόμεθα εμείς από αυτές. Και τότε, θα έχουμε ουσιαστική υπόσταση. Και - όπως αρμόζει - θα τρέμουν όλοι την επιβλητική "παρουσία" μας...

Φοβούνται;

          Οι σπασμωδικές κινήσεις της Κυβερνήσεως απέναντι στην σαφή εναντίωση της πλειοψηφίας του λαού στις ενέργειές της εν συνόλω, καταδεικνύουν, προφανώς, το φόβο και τον προβληματισμό της για τις εξελίξεις, όσον αφορά τη δυνατότητά της να εξακολουθήσει να υφίσταται στα πράγματα.
        
          Ενδεικτικώς, κάποιες από αυτές τις ενέργειες:
        
          Η προσπάθεια από την Κυβέρνηση βιαίας καταστολής του πρωτόγνωρου φαινομένου των Αγανακτισμένων με τις συνεχείς απόπειρες απαξιώσεώς τους, τον εκφοβισμό των πολιτών από τις δυνάμεις της Αστυνομίας, την άνευ λόγου ρίψη χημικών και την απρόκλητη άσκηση σωματικής βίας εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών. (Τα όποια έκτροπα, που αποτελούν το σαθρό επιχείρημα των κυβερνώντων για τα ως άνω, ελέγχονται για την εκπόρευσή τους και μάλλον ενοχοποιούν κάποιους που, σίγουρα, δεν είναι οι δυσαρεστημένοι Έλληνες πολίτες διαδηλωτές).
          Η ενδεχομένη πρόθεση της Κυβερνήσεως να επεξεργασθεί - χωρίς επ' ουδενί να πληρούνται οι πρυποθέσεις - τη δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 48 του Συντάγματος.
          Το εγχείρημα της Κυβερνήσεως και των συν αυτή να διαστρεβλώνουν την έννοια της συνεχούς και ποικιλοτρόπου εκφράσεως της απαξίας που δικαιωματικώς - και χωρίς πρόθεση ασκήσεως  σωματικής βίας -  υποδηλώνουν και υπογραμμίζουν οι πολίτες απέναντι στις αυθαιρεσίες της και στους βουλευτές, οι οποίοι οφείλουν να γνωρίζουν πως δεν είναι ανεξέλεγκτοι, ότι είναι υπηρέτες του λαού και όχι των Κυβερνήσεων και των όποιων άλλων και πως τον σεβασμό προς το πρόσωπό τους - και όχι προς τον θεσμό που ο σεβασμός είναι αδιαπραγμάτευτος -  δεν τον δικαιούνται εξ ορισμού, αλλά τον κερδίζουν μόνον όταν σέβονται εμπράκτως τον εαυτό τους, τους πολίτες και τον τόπο.
          Η προσπάθεια των κυβερνώντων και των συν αυτοίς να εστιάζουν συνεχώς στην προβολή εκβιαστικών ψευδοδιλημμάτων, καθώς, εσκεμμένως εδράζουν τα επιχειρήματά τους σε λανθασμένη βάση, υποβοηθούμενοι από την άγνοια των πολιτών σε κάποια ζητήματα, κυρίως οικονομικής φύσεως.
          Η σαφής, πλέον, δήθεν "αμυντική επιθετικότης" των κυβερνώντων που επιχειρεί - ανεπιτυχώς -  να προβάλει την εικόνα της σοβαρότητος και της δυναμικής αποφασιστικότητος.
          Η συνεχής επίκληση από τους πολιτικούς της προστασίας της Δημοκρατίας - μίας εννοίας που ο λαικισμός που χρόνια εξέθρεψαν έχει διαστρεβλώσει, έχοντάς την απογυμνώσει από τα απαιτούμενα στοιχεία υποστάσεώς της και έχοντάς της προσθέσει απαράδεκτα και ξένα προς αυτήν θέσφατα που την μετατρέπουν μακροπρόθεσμα σε αρωγό ποικιλομόρφου υποδουλώσεως των Ελλήνων πολιτών και του ιδίου του τόπου.
          Η εφαρμογή από την Κυβέρνηση του "δόγματος του σοκ" στους Έλληνες πολίτες.
         

           Κι όλα αυτά και άλλα πολλά διότι οι πολιτικοί γνωρίζουν:
          
          Ότι οι Έλληνες πολίτες που επιθυμούν ραγδαίες εξελίξεις είναι απείρως περισσότεροι από αυτούς που εκφράζονται και με τη φυσική τους παρουσία στο Σύνταγμα και στις πλατείες της Χώρας και ότι το ποσοστό τους είναι συντριπτικό και αγγίζει υψηλότατα όρια.
          Ότι δεν είναι οι θεσμοί που κινδυνεύουν, αλλά η προσωπική πολιτική τους ύπαρξη, η επιτυχία των προδιαγεγραμμένων σχεδίων τους και η συνεργασία τους με ελεγχόμενα για τη νομιμότητά τους - και πάντως εις βάρος του ελληνικού λαού και της Χώρας - συμφέροντα.
          Ότι αρκεί και η απλή και μόνον παρουσία στις πλατείες και στους δρόμους της χώρας, έστω και μία φορά την εβδομάδα, ΙΚΑΝΟΥ - εδώ βρίσκεται το κλειδί - αριθμού πολιτών που θα εκφράσει ειρηνικώς την επιθυμία δρομολογήσεως των όποιων εξελίξεων και αλλαγών για να καταδείξει την απόλυτη δυσαρμονία πολιτών και πολιτικού κόσμου, να νομιμοποιήσει την απαίτηση και να επιφέρει την κατάρριψη - με απολύτως δημοκρατικό τρόπο - του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού στο σύνολό του.   

Ανασχηματισμός στην Κυβέρνηση. Και λοιπόν;

          Θα παρθούν πίσω οι υπογραφές για το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση;

          Θα αρθεί η αμετακλήτως και άνευ όρων παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας και του συνόλου της περιουσίας μας στους τοκογλύφους ξένους δανειστές;

          Θα κινήσουν τα νέα πρόσωπα της Κυβερνήσεως τις νομικές διαδικασίες ούτως ώστε να πιστοποιηθεί το χρέος μας ως απεχθές, καθόσον πληρούνται όλες οι προυποθέσεις γι΄αυτό;

          Θα διεξαχθεί από το Κράτος μας λογιστικός έλεγχος για το περίφημο χρέος μας;

          Θα καταψηφισθεί το νέο Μνημόνιο;

          Θα καταργηθεί η θεσμοθετημένη ατιμωρησία για τους ιθύνοντες;

          Θα δοθεί προτεραιότητα στην ευημερία του λαού και όχι στην εξυπηρέτηση των παρανόμων συμφερόντων των ξένων δανειστών;

       
          Εκ προοιμίου, είναι γνωστό ότι τίποτε από τα ως άνω δεν είναι σε θέση κανένας από την παρούσα Κυβέρνηση, αλλά και από το σύνολο της υπαρχούσης πολιτικής σκηνής του τόπου να πραγματοποιήσει ή έστω να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
    
          Εξ' άλλου, το εκβιαστικό δίλημμα ότι πρέπει να επιλέξουμε τις αισχρές συνέπειες των Μνημονίων, άλλως δεν θα υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις, για τους γνωρίζοντες δεν υφίσταται, καθόσον τα ποσά που δανειζόμεθα διοχετεύονται στις - ελεγχόμενες για τη νομιμότητά τους - υποχρεώσεις μας προς τους ξένους δανειστές μας και όχι στις υποχρεώσεις του Κράτους μας προς τους πολίτες του.
       

Είναι κάτι...Αρκεί, όμως;

          Επιστολή του Προέδρου της Ενώσεως τέως Βουλευτών και Ευρωβουλευτών Κ. Πυλαρινού την οποία παρέδωσε στο Σύνταγμα προς εκφώνηση και περαιτέρω δημοσιοποίηση:

          "Ήρθα εδώ για να εξομολογηθώ δημόσια την ενοχή μας. Εμείς η γενιά της μεταπολίτευσης φέρει ακέραια την ευθύνη γιατί φτάσαμε εδώ. Άλλα ήταν τα οράματά μας, οι αγώνες μας και οι ελπίδες μας και αλλού καταλήξαμε, συντρίβοντας τη ζωή και τις ελπίδες των νέων αυτού του τόπου.

          Ζητούμε για ό,τι αρνητικό και λαθεμένο κάναμε συγγνώμη. Πιστέψτε, όλοι οι τέως Βουλευτές και Ευρωβουλευτές σας ζητούμε ΣΥΓΓΝΩΜΗ.

          Η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν σας πρόδωσε. Εμείς οι άνθρωποι οι κατά καιρούς εκπρόσωποί σας σας προδώσαμε.

          Μέσα στις χιλιάδες λέξεις δικαιολογημένης οργής ακούστε πρόσθετα και κάποιες λέξεις αντικειμενικής αλήθειας: Μη πετροβολάτε τους δημοσιογράφους. Η πλειοψηφία τους πολλές φορές μας υπέδειξε και μας φώτισε και μεις τους αγνοήσαμε. Μην αποδοκιμάζετε τους Έλληνες αστυνομικούς. Είναι ένστολα παιδιά του λαού που εκτελούν το συνταγματικό τους καθήκον. Μην απαξιώνετε τη Δικαιοσύνη, είναι η μόνη ασπίδα προστασίας από τις αυθαιρεσίες της Πολιτείας.

                                                                                             Κ. Πυλαρινός

                                                                                             Σύνταγμα 5/6/2011"

     

          Η μετάνοια, όταν είναι ειλικρινής, φανερώνει γενναιότητα. Για να είναι, όμως, και ουσιαστική πρέπει να είναι έμπρακτη. Ας αγωνισθούν, λοιπόν, οι τέως Βουλευτές και Ευρωβουλευτές της ως άνω Ενώσεως να παρεμποδίσουν την τέλεση - εσκεμμένως ή μη - ακόμη περισσοτέρων εγκληματικών πράξεων από την παρούσα πολιτική σκηνή της χώρας και ας πρωτοστατήσουν στην προσπάθεια ανατροπής της υφισταμένης πραγματικότητος ερχόμενοι σε ριζική αντιπαράθεση με όλους τους εν ενεργεία συναδέλφους τους και όχι μόνον και προτρέποντάς τους να αποχωρήσουν. Είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν για το λαό που πρόδωσαν...

Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν

       
          Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

(άρθρο 120 παρ. 4  Συντάγματος της Ελλάδος - ακροτελεύτια διάταξη)


                                                      

Θεσμοί - κοινοβουλευτικά θέσμια

          Κάποιοι "δημοκράτες" πρεσβεύουν το άτοπο, παράνομο, επικίνδυνο και αντιδημοκρατικό των συγκεντρώσεων και εντόνων διαμαρτυριών Ελλήνων πολιτών έξω από την ελληνική Βουλή, καθώς, κατά την άποψή τους, κάτι τέτοιο αποτελεί επίθεση εναντίον του Κοινοβουλίου και της Δημοκρατίας. Τους διαφεύγει κάτι σημαντικό: Οι πολίτες δεν καταφέρονται εναντίον του ΘΕΣΜΟΥ του Κοινοβουλίου, αλλά εκφράζουν την δεδικαιολογημένη αγανάκτησή τους κατά των ΠΡΟΣΩΠΩΝ των παραγόντων του Κοινοβουλίου και των δεσμεύσεων που αυτοί, ο καθένας με τον τρόπο του, επιβάλλουν - δεσμεύσεων που αφορούν την ίδια τη ζωή, την υπόσταση και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων πολιτών και της ιδίας της χώρας και για τις οποίες ο λαός δεν υπήρξε ενήμερος εκ των προτέρων.
          Ο σεβασμός στους θεσμούς είναι απαραίτητος. Ο σεβασμός, όμως, στα πρόσωπα που τυγχάνει, κατά καιρούς, να εκπροσωπούν τους θεσμούς δεν είναι προΰπόθεση της Δημοκρατίας, καθώς αυτός κερδίζεται ή χάνεται αναλόγως των πράξεων των εκπροσώπων.
          Οι εκπρόσωποι των θεσμών, λοιπόν, οφείλουν να υποτάσσονται στις βουλές του λαού, διότι είναι υπηρέτες αυτού και τίποτε περισσότερο. Όταν, όμως, οι εκπρόσωποι των θεσμών αυτό δεν επιθυμούν να το κατανοήσουν και δεν το πράττουν, οι ίδιοι προσβάλλουν τους πολίτες και καταλύουν τους θεσμούς.

Πολιτικό σκηνικό, αυτό το μη αρμόζον

          
          "Τα άτομα υπακούουν τους δυνατούς, αλλά σέβονται μόνον τους δικαίους" (Ρεΐμόν Αρόν).
       
           Έχει, ίσως, σημάνει η ώρα τα άτομα να παύσουν να "υπακούουν" τους "δυνατούς" και με νόμιμες και ηθικές διαδικασίες να ανατρέψουν την ανάλγητη "δύναμη" του συνόλου του πολιτικού σκηνικού που τα συνθλίβει, ούτως ώστε οι "δίκαιοι" όχι μόνον να χαίρουν του σεβασμού, αλλά και να δύνανται να ασκούν καθήκοντα στη θέση αυτών που οφείλουν να απομακρυνθούν.

Η φυλακή είναι κι αυτή μια κάποια λύση...

          Αναμένεται, όπως λέγεται, υπογραφή νέου Μνημονίου για τη χώρα και, προφανώς, έπεται συνέχεια...

          Επιτέλους, για πόσο ακόμη, άπραγοι, θα υφιστάμεθα την βιαίως, πλέον, κλιμακουμένη εξέλιξη της πλήρους ηθικής και οικονομικής εξαθλιώσεώς μας; Πότε θα αντιληφθούμε ότι, τριάντα χρόνια τώρα, βαδίζουμε σε λανθασμένο δρόμο και ότι έχουμε, ήδη, οδηγηθεί σε αδιέξοδο, που μόνο με σοβαρές και ρηξικέλευθες ενέργειες μπορεί, ενδεχομένως, να προσπελαθεί;

          Όχι μόνον δεν έχει γίνει καμμία προσπάθεια να τροποποιηθούν τα άπειρα κακώς κείμενα στην Ελλάδα, αλλά, αντιθέτως, προστίθενται ακόμη περισσότερα.

          Όλα, ίσως, εδράζονται στο γεγονός ότι το πολιτικό σκηνικό του τόπου θεωρεί δεδομένη τη δυνατότητά του για αυθαιρεσία, απόκρυψη της ανυπαρξίας απαιτουμένων γνώσεων, αλλόφρονα ψηφοθηρία, εξαπάτηση των πολιτών, αβασάνιστη έως και μηδενική επεξεργασία των δεδομένων και υποταγή - λόγω φόβου, ανικανότητος και όχι μόνον - σε ξένα συμφέροντα, καθώς η θεσμοθετημένη, δυστυχώς, ατιμωρησία συνεχώς αποθρασύνει όλο και περισσότερο τους ιθύνοντες.

          Πρέπει, πρωτίστως και αμέσως, να κινηθούν οι παντοιοτρόπως νόμιμες και ηθικές διαδικασίες που θα οδηγήσουν στη θέσπιση κανόνων δικαίου οι οποίοι θα απειλούν με ισόβια κάθειρξη και δήμευση της περιουσίας τους όλους όσοι μετέχουν στην πολιτική σκηνή και σε όλο το εύρος αυτής και οι οποίοι θα τολμήσουν με τις ενέργειές τους ή την - έστω και σιωπηρή - συναίνεση ή ανοχή τους - εσκεμμένως ή μη - να ζημιώσουν το Κράτος και τον Λαό είτε οικονομικώς είτε με οιονδήποτε άλλον τρόπο.

          Τότε και μόνον τότε ίσως υπάρξει ελπίδα ότι στη χώρα αυτή θα ανέλθουν έντιμοι, ικανοί και προσεκτικοί πολιτικοί που σκοπό θα έχουν όχι την προσωπική καταξίωση ή το πάσης φύσεως κέρδος, αλλά την έντιμη και ουσιαστική άσκηση εξουσίας ή αντιπολιτεύσεως.

Θα αρθεί ο πνευματικός κόσμος της χώρας στο ύψος των περιστάσεων;

          Είναι η ώρα - έστω με καθυστέρηση - σύσσωμος ο πνευματικός κόσμος της χώρας μας να αναλάβει με δυναμισμό, καταρχάς, να διαφωτίσει όλους τους πολίτες για τη θλιβερή πραγματικότητα σχετικώς με την από πάσης πλευράς κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, καθώς και για τα αίτια αυτής και κατόπιν να προτείνει με σαφήνεια στο λαό αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετωπίσεως της πολύπλευρης κρίσεως. Αδράνεια, λιγοψυχία ή επιφανειακή και ανώδυνη δράση δεν θα του συγχωρεθούν. Ας είναι οι πνευματικοί άνθρωποι αυτοί που θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, αφού από εκείνους που πρωτίστως το οφείλουν ουδέν έχουμε να προσδοκούμε.

          Την Τρίτη 31/5/2011, ώρα 7 μ.μ., στα Προπύλαια και με κεντρικό σύνθημα "Ο πνευματικός κόσμος ενάντια στην κρίση" θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οποία θα μιλήσουν ο Μίκης Θεοδωράκης και διαπρεπείς Πανεπιστημιακοί, οι τοποθετήσεις των οποίων αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

     

         

Ρατσισμός και παράνοια

          Ρατσισμός: Δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα (εθνικά, θρησκευτικά,πολιτιστικά, κ.λ.π.) προκειμένου να αναγάγει μία ομάδα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική, κ.λ.π.) ως υπερτέρα άλλων (αγγλική race: φυλή - ρασιαλισμός, ιταλική razza: ράτσα).

          Επιβεβλημένο να διακρίνουμε τον ρατσισμό από την καλώς εννοουμένη προάσπιση των συμφερόντων και της ασφαλείας μας, από την απαίτηση για μη υποβάθμιση της ποιότητος ζωής μας, από την απαίτηση αντιμετωπίσεως μίας κακής πραγματικότητος και, κυρίως, από την υπεράσπιση εθνικών μας θέσεων.
          Ο λαικισμός που σκοπίμως διαστρεβλώνει τις έννοιες και την πραγματικότητα και που από χρόνια τώρα πλήττει αυτονόητα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών με απώτερο σκοπό το πολιτικό κέρδος - και ίσως όχι μόνον αυτό - είναι καιρός να γίνει αντιληπτός και να καταπολεμηθεί στη ρίζα του πριν επικρατήσει απολύτως η παράνοια. 

Salus populi suprema lex est

          Salus populi suprema lex est. 

Η ευημερία του λαού είναι ο υπέρτατος νόμος.

(Κικέρων)

          Επίκαιρη η ρήση και επιβεβλημένη η εφαρμογή της. Θα αρθούν - έστω και αργά - στο ύψος των περιστάσεων εκείνοι που οφείλουν να το πράξουν; Αφ' ετέρου, οι Έλληνες πολίτες θα απαιτήσουν την αποκατάσταση της πληγείσης αξιοπρεπείας τους; Η από πολλά χρόνια τώρα προδιαγεγραμμένη και επιβληθείσα  διάβρωση του κοινωνικού ιστού θα επιτραπεί να έχει συνέχεια;

Θα επιτρέψουμε, τελικώς, να μας αφανίσουν;

           "The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots. Perhaps then we can force them to conform. I mean, of course, to strike at their language , their religion, their cultural and historical reserves , so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterrranean and the Middle East".
          Henry Kissinger 1974

          "Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι' αυτόν τον λόγο  εμείς πρέπει να κτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες. Ίσως έτσι καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμμμορφωθούν. Εννοώ, βεβαίως, να κτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματά τους, ούτως ώστε να ουδετεροποιήσουμε την ικανότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να δύνανται να υπερισχύουν και, τοιουτοτρόπως, να κατορθώσουμε να μην αποτελούν εμπόδιο στα στρατηγικώς ζωτικά σχέδιά μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή". 

          Henry Kissinger 1974 

ως Υπουργός  Εξωτερικών των Η.Π.Α.

          Δεν θα ήταν άτοπο κάποιος να σκεφθεί ότι περνώντας τα χρόνια πληθαίνουν εκείνοι που οραματίζονται τα παραπάνω, όπως και άλλα παρεμφερή και μη, πάντως δυσοίωνα για τη χώρα. Και, δυστυχώς, μερικοί από αυτούς ίσως βρίσκονται ακόμη και ανάμεσά μας...

                      

Αμετακλήτως και άνευ όρων

     ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ

           Άρθρο 14 παρ. 5  Μνημονίου:                                                             
          "Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετακλήτως και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιον ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες εν σχέσει προς την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτελέσεως δικστικής αποφάσεως ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός Νόμος".   
     
          Τέτοιος όρος δεν συναντάται ούτε σε αποικιοκρατικές συμβάσεις. Ο όρος αυτός παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή του σεβασμού της κυριαρχίας του Κράτους, απειλεί, θέτει σε κίνδυνο και προσβάλλει την εθνική κυριαρχία και την υπόσταση της Ελλάδος, πολύ περισσότερο εφόσον, επίσης συμφώνως προς το Μνημόνιο, οι δανειστές μας μπορούν να μεταβιβάσουν σε τρίτη χώρα τα δικαιώματά τους από τη Σύμβαση αυτή. 
          Όπως χαρακτηριστικώς αναφέρεται σε σχετική με τα ως άνω ανακοίνωση του Δ.Σ.Α. "Χωρίς κάποιο προηγούμενο παραδώσαμε με μόνη μια υπογραφή την εθνική μας κυριαρχία και ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας".