Η αμφισβήτηση ως θεώρηση πραγμάτων μέσω εκκινήσεως από μηδενική βάση

           Εάν γίνει δεκτό ότι απαιτείται αλλαγή των επιβληθεισών συνθηκών της υφισταμένης ελληνικής πραγματικότητος, αυτή, προφανώς θα επέλθει πρακτικώς μέσω κάποιου εν ευρεία εννοία υγιούς πολιτικού συστήματος.
          Εάν θεωρηθεί το υπάρχον τέτοιο σύστημα υγιές ή έστω ιασίμως ασθενές, τότε είναι περιττή η περαιτέρω διερεύνηση, καθόσον κάποιες εναλλαγές των υφισταμένων μέσω συστημικών οδών θα ικανοποιήσουν.
          Εάν διαπιστωθεί α) η ανίατη ασθένεια του πολιτικού συτήματος, β) η αναγκαιότητα αλλαγής των δεδομένων του συνόλου της εγχωρίου και όχι μόνον πολιτικής δομής και γ) το προαπαιτούμενο της εκ βάθρων αποδομήσεως και επαναπροσδιορισμού της, τότε δέον η εκκίνηση να επιχειρηθεί από μηδενική βάση.
          Ως εκ τούτου, ας αναζητηθούν για πρώτη φορά οι απόλυτες ασφαλιστικές δικλείδες μέσω της χρήσεως της απεγκλωβισμένης, άρα ορθής, λογικής σε συσχετισμό πρωτογενώς με την αρχή ιεραρχήσεως προτεραιοτήτων και την έννοια του γενικού συμφέροντος.
          Ας επιδιωχθεί η ανάσυρση δυνατότητος ορθής λογικής μέσω απεγκλωβισμού από όποια στεγανά και στερεότυπα «απαξιώνοντας τα αξιώματα» και επιχειρώντας την κατάδειξη ανυπαρξίας μονίμου βασικής αρχής, και υποστάσεως της εκάστοτε θεωρουμένης ως τέτοιας. Συνεπώς, ως προαπαιτούμενο, ας γίνει λόγος για ανάσυρση δυνατότητος αναπτύξεως κρίσεως πέρα από οποιοδήποτε έως σήμερα δεδομένο.
          Ας επιχειρηθεί ο ορθός επαναπροσδιορισμός στην ουσία τους των εννοιών, όρων, λέξεων και σχηματικών διαχωριστικών διαγραμμάτων.
          Ας  αναζητηθεί η ερμηνεία του γενικού συμφέροντος, η έννοια του οποίου, ρευστή, μα πάντα με πλήρη, κυριαρχούσα υπόσταση, κινείται αενάως βάσει εκάστοτε διαφορετικών δεδομένων, εξωτερικών παραγόντων και συνθηκών, ενδογενών εξελικτικών και άλλων αλλαγών, μεταλλαγών ή αναθεωρήσεων, επιθυμιών, διαφοροποιήσεων. Ως εκ τούτου, πόσο τραγικώς «ελαχίστη» φέρεται η μετουσίωσή του σε ετών «λευκή επιταγή» εις χείρας του όποιου ηγετίσκου ή της όποιας δήθεν «συλλογικής ηγετικής αυθεντίας» επειδή πρεσβεύει την όποια ιδεολογία. Συνεπώς, πόσο  αναγκαία καθίσταται η πρακτική δυνατότης συνεχούς ανά πάσα στιγμή εναλλαγής ατόμων  εντολοδόχων των εκάστοτε δεδομένων του μέσου όρου του όλου γενικού συμφέροντος που προκύπτει από το μέσο όρο της επιμέρους εκάστου συνόλου προσπαθείας προς το γενικό συμφέρον.
          Ας αναλλογισθεί ο καθείς ότι την αρχική, αντικειμενική βάση εκκινήσεως της πραγματικής αληθείας που οδηγεί στο κατά περίσταση γενικό συμφέρον την γνωρίζει και ενυπάρχει βαθιά μέσα του, ξεχασμένη εξαιτίας των επιτυχών από τους εκάστοτε ιθύνοντες προσπαθειών αναιρέσεως της λογικής του, ως επικίνδυνης για όλους τους μετρίους, άνευ ήθους και πνεύματος ηγεμονίσκους του κόσμου. Ας την επαναφέρει στη μνήμη του...Και τότε, θα αρχίσουν όλα...
          Εν κατακλείδι: Μήπως όλα τα ως άνω διασφαλίζουν και κατατείνουν στην παροπλισμένη, επίσης ξεχασμένη, πραγματική, ουσιαστική, αντικειμενική έννοια της Δημοκρατίας, η οποία, ούσα αυτοδύναμη, ουδεμία ανάγκη έχει συγκεκριμένα κάθε φορά ιδεολογικά δεκανίκια;