Σαφής
καθίσταται η αναγκαιότητα της εκ βάθρων αποδομήσεως του εγχωρίου και όχι μόνον
συστήματος ελέγχου, κατ’ επίφασιν δημοκρατίας αλλά κατ’ ουσίαν υποδουλώσεως των
πολιτών, στο πλαίσιο της προσπαθείας απολύτου συγκεντρώσεως εξουσίας , ελέγχου
και χρήματος στα χέρια ολίγων ανεγκέφαλων, ανήθικων και άπληστων
υπανθρώπων, που θεωρούν τις «μάζες» χαμηλότερης νοητικής υποστάθμης, άρα
ιδανικά υποχείρια στις όποιες ορέξεις τους.
Είναι, πλέον δεδομένο ότι οι πολίτες οφείλουν να αντιληφθούν την πραγματικότητα
και να πράξουν το αυτονόητο: Να αντιδράσουν και εμπράκτως να απαγορεύσουν την
επίτευξη του ως άνω σκοπού, στο πλαίσιο της αντιλήψεως της δυνάμεώς τους, όχι
μόνον σε αριθμητικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο νοητικής αξίας τους σε
συνδυασμό με την αίσθηση Δικαίου και Ηθικής που διακρίνει τον πραγματικό
Άνθρωπο.
Με αυτά τα δεδομένα, οι πολίτες μπορούν να είναι αυτοί που θα αποφασίζουν για
τη ζωή τους, όταν κατορθώσουν να ενωθούν, να ομονοήσουν στα ουσιαστικά και στις
πραγματικές αξίες τους.
Πόσοι από εμάς είναι έτοιμοι να αφήσουν πίσω τους το μικρο ή μεγάλο βόλεμα
συναισθηματικό ή πρακτικό και να απαιτήσουν τη ζωή που αξίζουν μέσα από την
εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος;
Πόσοι μπόρεσαν να μείνουν αναλλοίωτοι από την ηθική και ουσιαστική φθορά που το
σύστημα μεθοδικώς επέφερε και καλλιέργησε ως τρόπο ζωής, πετώντας γύρω μικρά ή
μεγάλα ξεροκόμματα υλικής αλλά και δήθεν ιδεολογικής και συναισθηματικής υποστάσεως;
Πόσοι από εμάς βαρέθηκαν τον αέναο κύκλο της διαφθοράς και την δήθεν
αναγκαιότητα αυτός να παραμένει περιλαμβάνοντάς μας αναγκαστικώς και οδηγώντας
μας να τον παρακαλούμε να μην σπάσει γιατί τάχα θα επέλθει το χάος;
Όλοι οι έντιμοι άνθρωποι είμαστε εν δυνάμει αυτοί που θα καταλύσουν τα
στερεότυπα και θα επιβάλουν την Πραγματική Δημοκρατία. Τρόποι υπάρχουν και η
νομοτέλεια το επιτάσσει τώρα, που η ανθρωπότητα βρίσκεται στην πιο καταλυτική
καμπή της υπάρξεώς της.
Οι τρόποι είναι, εξ ανάγκης, πολυσχιδείς, καθώς υποχρεούμεθα να προβαίνουμε σε
ποικίλες νοητικές διεργασίες και παράλληλες δράσεις, για να αποδυναμώσουμε και
εν συνεχεία να καταλύσουμε ό,τι κατασπαταλά και αμαυρώνει τη ζωή μας και τη
μετατρέπει σε έναν διαρκή φόβο που κατατροπώνει την αξιοπρέπεια, την ηθική μας
και εν τέλει την ίδια την υπόστασή μας.
Απαραίτητα είναι τα μυαλά όλων μας και η πάσης φύσεως έρευνά μας για την
επίτευξη του μόνου ασφαλούς ως σκοπού μας: Να υπάρξει Πραγματική Δημοκρατία,
χωρίς να παράσχουμε λευκή επιταγή διακυβερνήσεως σε κανέναν και να είμαστε
εμείς αυτοί (όλοι οι Έλληνες πολίτες) που κυκλικώς οι πάντες θα
κυβερνούμε τη ζωή μας και θα αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας γι’ αυτήν στο
πλαίσιο του γενικού συμφέροντος.
Δεν υπάρχει, πλέον, περιθώριο για μία από τα ίδια. Αυτά τελείωσαν, δεν
απέδωσαν, κατέστρεψαν. Δεν μας χρειάζονται τα κόμματα και οι όποιες δήθεν καλές
προθέσεις τους. Μας ενδιαφέρουν, όμως, όλοι οι άνθρωποι που παρέμειναν έντιμοι
μέσα τους και επιζητούν μια άλλη πραγματικότητα: την αληθινή, που εντέχνως μας
αποκρύπτεται.
Ας απαιτήσουμε, επιτέλους, το τελείως διαφορετικό,
το φυσικώς ορθό που υπάρχει βαθιά μέσα μας, αυτό που ποτέ κανείς δεν τόλμησε να
ονειρευτεί γιατί διδαχθήκαμε να μην είμαστε απαιτητικοί, να χαραμίζουμε τη ζωή
μας ξεπουλώντας την με πολλούς τρόπους και να υπηρετούμε τους «έξυπνους» που
μας αλλοτριώνουν και τώρα επιθυμούν και τον αφανισμό μας μέσω της απολύτου
οικονομικής και ηθικής εξαθλιώσεώς μας.
Εν τέλει, γιατί να ανεχόμαστε όλο αυτό
το υπάρχον νοσηρό και σαθρό πολιτικό σύστημα;
