«Έτσι είναι η ζωή»;

          Ηλικιωμένοι συμπατριώτες μας δολοφονούνται καθημερινώς από κακοποιούς και ληστές που το κράτος αφήνει ανεξέλεγκτους... Έλληνες στο τέλος της ζωής τους δεν δύνανται να ανταπεξέλθουν στα έξοδα για την διατήρηση της υγείας τους και την εν γένει επιβίωσή τους και αυτοκτονούν... Άνθρωποι που σε όλη τη διάρκεια του βίου τους εργάζονταν και πλήρωναν για να έχουν αξιοπρεπή γεράματα νοιώθουν βιασμένοι από ένα ανάλγητο κράτος που εν τέλει τους δολοφονεί, άλλοτε σιγά - σιγά και βασανιστικά, άλλοτε ξαφνικά και οδυνηρά....

          Ένα κράτος έχει λόγο υπάρξεως μόνον εφόσον προτεραιότητά του αποτελεί ο έμπρακτος σεβασμός στους ηλικιωμένους αλλά και στους ασθενείς πολίτες του: Πάγιος και ανώτατος κανόνας ζωής που όταν δεν εφαρμόζεται πρέπει, πλέον, να ομιλούμε για πλήρη αποσύνθεση και ανυπαρξία κρατικής υποστάσεως....

          Έχουμε χρέος να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε την εκ βάθρων αποδόμηση όλων των ελεεινών υπανθρώπων (και του συστήματος που τους στηρίζει), οι οποίοι σκοπό έχουν να μας αναγκάσουν να «συνηθίσουμε» στην ιδέα και την δολοφονική νοοτροπία τους και να αποδεχθούμε την αναξιοπρέπεια και την εξαθλίωση ως κανόνα της σύντομης ζωής μας...Η ζωή δεν είναι έτσι...Ας φροντίσουμε, επιτέλους, να το αποδείξουμε...