Και νά ΄μαστε τώρα
εμείς εδώ, να προσπαθούμε να ανοίξουμε δρόμο στα τεχνητά αδιέξοδα της επιβιώσεώς
μας που κάποιοι αριστοτεχνικώς έχουν δημιουργήσει εγκλωβίζοντάς μας για πάντα
στον αέναο κύκλο της μίζερης καθημερινότητος που δεν επαρκεί ούτε για την εξεύρεση
των «προς το ζην», πόσω δε μάλλον για «λόγω και έργω διερεύνηση» τρόπων αντιστάσεως
σε ανήθικα και άδικα κατεστημένα που επιδιώκουν να παγιώσουν το φαύλο κύκλο της
μόνιμης «πνευματικής και υλικής φυλακής» μας…
Είναι σαν όλα
να ακολουθούν έναν προσχεδιασμένο τρόπο «συμπεριφοράς», έναν, δήθεν,
νομοτελειακό δρόμο, αυτόν της αποδοχής του «αισχρού», του «ανηθίκου» και του «αδίκου»,
καθώς από παντού προβάλλει η προδοσία, το «ανυπέρβλητο της επιβολής του κακού»,
το «ανίκητο της ισχύος του δυνατού»…
Λοιπόν, ΟΧΙ…Δεν είναι νομοτέλεια η παγερή επιβολή, η «άδικη, φτωχή και μίζερη ζωή», η αποδοχή πάντων όσα μας έχουν διδάξει…Η Ζωή είναι αλλιώς και είναι αυτή που επιθυμούμε εμείς και όχι κάποιοι άλλοι. Και είναι εφικτή…Αρκεί να το αντιληφθούμε και να αγωνισθούμε γι’ αυτήν. Διότι ο χρόνος πάντα επαρκεί και έχει τα όρια που του προσδίδουμε οι ίδιοι…κι αν αυτά είναι στενά, φταίμε εμείς. Κι αν με τα υφιστάμενα δεδομένα της σκέψεώς μας δεν ανακαλύπτουμε τη διέξοδο, φταίνε τα δεδομένα μας. Κι αν θεωρούμε ότι λύση δεν υπάρχει, φταίει η πνευματική μας μονομέρεια, φταίει το γεγονός ότι ακολουθούμε «προβλεπόμενες και διδαχθείσες πρακτικές».
Είναι καιρός
να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Εάν δεν τις επωμισθούμε δεν έχουμε δικαίωμα να
κατηγορούμε κάποιους άλλους. Οι «άλλοι» κάνουν την ανίερη, ανήθικη και προδοτική
δουλειά τους. Ας κάνουμε κι εμείς τη δική μας που επιθυμούμε να είναι διαφορετική.
Θα βρούμε το χρόνο; Θα διευρύνουμε τα όριά του; Θα υπερισχύσει η πνευματική και
ηθική μας υπεροχή; Από εμάς εξαρτάται…
1 σχόλιο:
Αγαπητή Ελένη, το εξαιρετικό αυτό άρθρο σου θα μπορούσε να αποτελεί πρόλογο για την "Κίνηση ΟΥΜΠΟΥΝΤΟΥ" (www.ubuntu-hellas.gr)που δίναι απάντηση στο τί (εφικτό) μπορούμε να κάνουμε για να αποδράσουμε από την αιχμαλωσία μας.
Δημοσίευση σχολίου