«Έτσι είναι η ζωή»;

          Ηλικιωμένοι συμπατριώτες μας δολοφονούνται καθημερινώς από κακοποιούς και ληστές που το κράτος αφήνει ανεξέλεγκτους... Έλληνες στο τέλος της ζωής τους δεν δύνανται να ανταπεξέλθουν στα έξοδα για την διατήρηση της υγείας τους και την εν γένει επιβίωσή τους και αυτοκτονούν... Άνθρωποι που σε όλη τη διάρκεια του βίου τους εργάζονταν και πλήρωναν για να έχουν αξιοπρεπή γεράματα νοιώθουν βιασμένοι από ένα ανάλγητο κράτος που εν τέλει τους δολοφονεί, άλλοτε σιγά - σιγά και βασανιστικά, άλλοτε ξαφνικά και οδυνηρά....

          Ένα κράτος έχει λόγο υπάρξεως μόνον εφόσον προτεραιότητά του αποτελεί ο έμπρακτος σεβασμός στους ηλικιωμένους αλλά και στους ασθενείς πολίτες του: Πάγιος και ανώτατος κανόνας ζωής που όταν δεν εφαρμόζεται πρέπει, πλέον, να ομιλούμε για πλήρη αποσύνθεση και ανυπαρξία κρατικής υποστάσεως....

          Έχουμε χρέος να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε την εκ βάθρων αποδόμηση όλων των ελεεινών υπανθρώπων (και του συστήματος που τους στηρίζει), οι οποίοι σκοπό έχουν να μας αναγκάσουν να «συνηθίσουμε» στην ιδέα και την δολοφονική νοοτροπία τους και να αποδεχθούμε την αναξιοπρέπεια και την εξαθλίωση ως κανόνα της σύντομης ζωής μας...Η ζωή δεν είναι έτσι...Ας φροντίσουμε, επιτέλους, να το αποδείξουμε...

Επιλογή...

          Είναι απολύτως κατανοητή η δυσαρέσκεια, επιφύλαξη, ή και απέχθεια απέναντι σε όλα ανεξαιρέτως τα κοινοβουλευτικά - ίσως και στα εξωκοινοβουλευτικά ακόμη - κόμματα. Είναι γεγονός ότι η πυραμιδική εσωτερική δομή τους, οι αναγκαστικές δοσοληψίες με το σύστημα, ακόμη και αυτών που δεν έχουν μέχρι στιγμής κυβερνήσει, ώστε να εξασφαλίσουν την μακροχρόνια πολιτική τους ύπαρξη, η συμμετοχή των περισσοτέρων και η ανοχή άλλων στη διαφθορά και την κατάλυση των όποιων αξιών, έχουν απομακρύνει ένα ποσοστό νοημόνων πολιτών που δεν αποδέχονται την εξαπάτηση, έστω και την πλέον κομψή.....
          ΟΜΩΣ: Το μεγάλο ερώτημα που, ούτως ή άλλως, τίθεται είναι: Ποιά θα μπορούσε να είναι, άραγε, η θέση του σκεπτόμενου πολίτη υπό τις παρούσες συνθήκες; 
          Υφίστανται κάποια δεδομένα: 1. Η χώρα καταστρέφεται μεθοδικώς από τα γνωστά συγκεκριμένα κέντρα. 2. Κάποια ελληνικά κόμματα έχουν λάβει σαφή θέση υπέρ αυτής της καταστροφής και κάποια από αυτά την έχουν, μάλιστα, υπογράψει. 3. Έχουμε να κάνουμε με ένα όχι μόνον πανευρωπαικό, αλλά παγκόσμιο τέρας «Παγκοσμιοποιήσεως» το οποίο γνωρίζουμε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πού επιθυμεί να οδηγήσει τους λαούς προς όφελος του ενιαίου χρηματοπιστωτικού συστήματος και των αχυρανθρώπων του μέσω της αποκτήσεως του απολύτου ελέγχου και της συσσωρεύσεως του χρήματος. 4. Επί του παρόντος οι Έλληνες πολίτες - για πολλούς λόγους - δεν δύνανται να παράξουν ενωτική απολύτως δική τους και ανεξάρτητη από υφιστάμενα κόμματα δυναμική. 5. Οι προσπάθειες του είδους αυτού της ενωτικής δυναμικής απαιτούν χρόνο και ωρίμανση που δεν υφίσταται αυτή τη στιγμή. 6. Ενίοτε, στη ιστορία, όταν οι συνθήκες δεν δύναται να ωριμάσουν όταν η ανάγκη το απαιτεί, οι σκεπτόμενοι πολίτες οφείλουν να σπρώξουν, όσο είναι δυνατόν, την πλειοψηφία σε βρεφικά ανοδικά, μακριά, φυσικά, από συστημικες παραμέτρους, βήματα , με όποιον τρόπο είναι στις συγκεκριμένες στιγμές ενδεδειγμένος και εφόσον ελλείπουν οι άλλες ορθές προδιαγραφές.......
          Με βάση τα ως άνω, επιλέγουμε: Είτε να απόσχουμε παντελώς και να «αφεθούμε στη μοίρα» που μας επιβάλλουν, είτε να κάνουμε τα «βρεφικά βήματα» με απώτερο σκοπό και μέσω «ξεχωριστής δουλειάς» τη διερεύνηση απόλυτης λύσεως...