ΟΜΩΣ: Εκ των πραγμάτων, άλλως τίθεται το ζήτημα:
ΠΡΩΤΟΝ: Υπάρχουν οι δουλοπρεπείς εκπρόσωποι παρατάξεων (όχι, βεβαίως, μόνον λόγω ιδιοσυγκρασίας, αλλά και λόγω πολλαπλών δικών τους και αλλοτρίων συμφερόντων) τις επιλογές των οποίων και τους εφεξής σκοπούς τους αρκούντως βιώσαμε, βιώνουμε και απολύτως γνωρίζουμε. Ο βιασμός που διέπραξαν εναντίον της χώρας και των Ελλήνων πολιτών σαφώς δεν δύναται να «απαλυνθεί» ή οι συνέπειές του να θεραπευθούν από τους ιδίους τους βιαστές, που, ενώ υπέπεσαν στα βαρύτερα αδικήματα, όχι μόνον δεν μετενόησαν ώστε, τουλάχιστον, οικειοθελώς να αποχωρήσουν, αλλά καθίστανται τιμητές καλώντας τους Έλληνες να τους επιβραβεύσουν, να αποδεχθούν με χαρά το βιασμό τους, να συνεχίσουν να τον υφίστανται και να τους αναδείξουν εκ νέου ηγέτες που θα λάβουν στα χέρια τους το τιμόνι της χώρας που κατέστρεψαν. Διακηρύσσουν ότι αυτοί διασφαλίζουν την σταθερότητα και την μη έξοδό μας από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αποφεύγοντας να αναφέρουν ότι η σταθερότητα αυτή ερμηνεύεται - βάσει των μνημονιακών συμβάσεων που οι ίδιοι υπέγραψαν - σε μισθούς και συντάξεις των 200 ευρώ και, φυσικά, στην απόλυτη υποδούλωση και προτεκτορατοποίηση της Ελλάδος δίχως ίχνος εθνικής κυριαρχίας μέσω και των διαρκών τοκογλυφικών δανείων με τα οποία συνεχώς θα μας «διευκολύνουν» ώστε μονίμως κι εμείς να οφείλουμε εξωφρενικά ανύπαρκτα ποσά τα οποία θα εξοφλούμε με τα καινούγια δάνεια. Όσο για τη δήθεν «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου που ευαγγελίζονται, πέρα από ανεπαρκής ως εξαγγελία είναι και κενός λόγος...Η υποταγή τους έχει υπογραφή.
Ευλόγως ο νοήμων πολίτης αναρωτάται τί θα μπορούσε να είναι χειρότερο από όλα αυτά - και πολλά άλλα - στα οποία με περισσή θρασύτητα επιθυμούν να μας οδηγήσουν, ονομάζοντάς τα, μάλιστα, «ομαλή συνεργασία με τους εταίρους μας, τους οποίους και δεν είναι πρέπον να δυσαρεστούμε».
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Υπάρχουν πολλοί που πρεσβεύουν την «ευφυή» δισυπόστατη έκφανση σε δύο βάρκες, που «στρογγυλεύουν» τη φρίκη και τα ζητούμενα, που ομιλούν για ανεξαρτησία μέσα στο πλαίσιο της μη δήθεν διακινδυνεύσεως και της απόλυτης «συνεργατικότητος». Υπάρχουν, δηλαδή, και πολλά πρόθυμα δεκανίκια του σαθρού συστήματος.
ΤΡΙΤΟΝ: Υπάρχει κάποιος άλλος σχηματισμός (με την ελπιδοφόρα και σαφώς υπαρκτή δυναμική απολύτως σημαίνουσας εκλογικής πρωτιάς) που αρνείται την υποταγή στα διεθνή σχέδια (που τώρα, πλέον, καταδεικνύεται ότι «επιβάλλεται» να εφαρμοσθούν στη χώρα μας και όχι μόνον) και απαιτεί και υπόσχεται την ΑΚΥΡΩΣΗ και ΑΝΑΤΡΟΠΗ τους. Αυτοί οι άνθρωποι, με όλα τα λάθη τους, είναι τούτη τη στιγμή οι μόνοι που προσδίδουν - τουλάχιστον στοιχειωδώς - την πρέπουσα ηθική και εθνική ανάταση στους Έλληνες πολίτες και διεκδικώντας διακυβέρνηση δείχνουν να έχουν αντιληφθεί ότι οφείλουν να πράξουν το αυτονόητο: Να αρνηθούν την υποδούλωση, να ανατρέψουν τα φρικώδη σχέδια της παγκοσμιοποιήσεως και να απαιτήσουν τον σεβασμό που όλοι, πολλώ δε μάλλον οι «εταίροι», μας οφείλουν, αφού, παρ' όλα τα ολέθρια λάθη μας ως λαού, όχι μόνον είμαστε αυτοί που προσφέραμε τα μέγιστα στην ηθική αντίσταση και ανάταση του Ανθρώπου και στον παγκόσμιο πολιτισμό, αλλά, επιπλέον, είμαστε και ο λαός που περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον εγένετο ανέκαθεν αντικείμενο ποδηγετήσεως, προπαγάνδας και προσπαθείας εκμαυλισμού και αποχαυνώσεώς του μέσω και της διασποράς μεταξύ μας διχόνοιας από τα διεθνή αλλά και τα προδοτικά ντόπια κέντρα, λόγω, φυσικά, γεωπολιτικών και άλλων γνωστών τοις πάσι συμφερόντων.
Σίγουρα, η κατάσταση της χώρας είναι πολύ δύσκολη, όμως, κάποιοι, δείχνουν να έχουν κατανοήσει ότι τώρα είναι η ώρα από εδώ, από την Ελλάδα, πάλι, να ξεκινήσει η προσπάθεια ώστε το φως να υπερισχύσει του σκότους. Τους προειδοποιούμε αυστηρά να μην μας προδώσουν κι αυτοί και να μην επαληθεύσουν επιφυλάξεις ότι αποτελούν και οι ίδιοι αναπόσπαστο τμήμα του γνωστού ελεεινού συστήματος. Ελλείψει - προς το παρόν - άλλης απολύτως γνήσιας (αμεσοδημοκρατικής) δυναμικής, προσβλέπουμε σε αυτούς, σε μια σπίθα εντιμότητος και εθνικής υπερηφάνειας που θα εξαπλωθεί και θα ανατρέψει την ανηθικότητα, τη μόνιμη διαδικασία κυβιστήσεων, την προδοσία, την κυριαρχία των υπανθρώπων.
Ας στηρίξουμε αυτούς που δεν αποδέχονται την ταπείνωση, την υποδούλωση, την κατοχή μας από ξένες δυνάμεις. Έχουμε υποχρέωση ως Έλληνες. Εξάλλου, το δίλημμα είναι: Δούλος που οδεύει σε αργό αλλά σίγουρο θάνατο (τον οποίον θα υποδείξουν οι «εταίροι» όταν καρπωθούν και την τελευταία σταγόνα αίματος της χώρας) ή υπερήφανος, ελεύθερος Άνθρωπος μαχητής που θα κοπιάσει αλλά θα νικήσει.
