Η υπερτάτη ιδεολογία: Αυτή που τρέμουν οι πάσης φύσεως εξουσίες...

          Συνηθίσαμε να ακολουθούμε τυφλά κάποιους, επειδή, δήθεν, εκπροσωπούν τη συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία μας ή και την ευρυτέρα δική μας θεώρηση των πραγμάτων. Δυστυχώς, ποτέ δεν ερευνήσαμε εάν, τω όντι, συμπίπτουμε μαζί τους στην πολλαπλή έκφανσή τους, εάν τα ψεύδη, τα βαθύτερα "πιστεύω" τους και η λαΐκίστικη προσέγγισή τους μας αξίζουν, εάν, πράγματι, αντικατοπτρίζουν τα ουσιαστικά "θέλω" μας και εάν το όποιο μικρό ή μεγάλο βόλεμα είναι αυτό που επιζητούμε στη ζωή, έστω και με αντάλλαγμα την ίδια την αξιοπρέπειά μας και την απόλυτη αλλοτρίωσή μας. Ποτέ δεν κάναμε ορθή χρήση της υψηλής νοημοσύνης μας και της μακραίωνης ως λαού σοφίας μας. Ποτέ δεν επιτρέψαμε στον εαυτό μας να επιλέξει δίχως τυφλή αφοσίωση σε κανέναν ηγέτη, σε κανέναν πολιτικό οργανισμό και σε καμμία "παρωπιδική" ιδεολογία όταν αυτή εκμαυλίζεται ή είναι παρωχημένη ή αποτυχημένη ή απλώς ανεπαρκής για τις απαιτήσεις μας. Άλλωστε, την απόλυτη αφοσίωση δεν την χρωστάμε σε κανέναν και σε τίποτε. Αυτό που οφείλουμε είναι η αέναη γνώση, η ενημέρωση και η κριτική επεξεργασία των δεδομένων - και το οφείλουμε μόνον στον εαυτό μας...Δεν είναι απαραίτητο να ανήκουμε πάντα κάπου, δεν χρειαζόμεθα δεκανίκια, δεν είμεθα υποχρεωμένοι να μένουμε στάσιμοι, όλα μπορούν να μεταβάλονται, όπως κι εμείς οι ίδιοι. Όλοι διαθέτουμε νου και μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε ορθώς, αρκεί να τον αφήσουμε ελεύθερο να καλπάσει προς την αλήθεια. Και τότε θα συναντήσουμε τους ανθρώπους που προσεγγίζουν περισσότερο στα συμπεράσματα των δικών μας διεργασιών. Και τότε, ναι, θα γίνουμε πολλοί, δίχως ιδεοληψίες, δίχως αναστολές και φραγμούς που απορρέουν από τις εντός μας εμφυτεύσεις που επιτυχώς επεχειρήθησαν, χρόνια τώρα, από όλους τους κατά καιρούς έχοντες προσωπικά, κομματικά ή άλλα συμφέροντα.
          Η υπερτάτη ιδεολογία είναι του καθενός μας το "υψηλό", "ακριβό" και αγνό "πιστεύω", μακριά από τα ανήθικα ταπεινά συμφέροντα τα δικά μας και των άλλων, των οποίων, εξάλλου, τέτοιων συμφερόντων η εξυπηρέτηση, μακροπροθέσμως, οδηγεί στην καταστροφή. Η υπερτάτη ιδεολογία είναι το προσεκτικό, ηθικό και μέσα από τον βαθύ πονο της επεξεργασίας αποτύπωμά μας, που αξιολογεί τις προτεραιότητες στη ζωή και το οποίο θα προκύψει από την συμπερίληψη του "υψηλού" και του "δικαίου"΄όπου το συναντούμε και από όποιον κι αν προέρχεται. Τότε και μόνον τότε θα αναγκασθούν άπασες οι πολιτικές υποστάσεις - παρούσες και μέλλουσες - να ακολουθήσουν εμάς και θα ανατραπεί, τοιουτοτρόπως, το σύνηθες φαινόμενο να συρόμεθα εμείς από αυτές. Και τότε, θα έχουμε ουσιαστική υπόσταση. Και - όπως αρμόζει - θα τρέμουν όλοι την επιβλητική "παρουσία" μας...

Φοβούνται;

          Οι σπασμωδικές κινήσεις της Κυβερνήσεως απέναντι στην σαφή εναντίωση της πλειοψηφίας του λαού στις ενέργειές της εν συνόλω, καταδεικνύουν, προφανώς, το φόβο και τον προβληματισμό της για τις εξελίξεις, όσον αφορά τη δυνατότητά της να εξακολουθήσει να υφίσταται στα πράγματα.
        
          Ενδεικτικώς, κάποιες από αυτές τις ενέργειες:
        
          Η προσπάθεια από την Κυβέρνηση βιαίας καταστολής του πρωτόγνωρου φαινομένου των Αγανακτισμένων με τις συνεχείς απόπειρες απαξιώσεώς τους, τον εκφοβισμό των πολιτών από τις δυνάμεις της Αστυνομίας, την άνευ λόγου ρίψη χημικών και την απρόκλητη άσκηση σωματικής βίας εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών. (Τα όποια έκτροπα, που αποτελούν το σαθρό επιχείρημα των κυβερνώντων για τα ως άνω, ελέγχονται για την εκπόρευσή τους και μάλλον ενοχοποιούν κάποιους που, σίγουρα, δεν είναι οι δυσαρεστημένοι Έλληνες πολίτες διαδηλωτές).
          Η ενδεχομένη πρόθεση της Κυβερνήσεως να επεξεργασθεί - χωρίς επ' ουδενί να πληρούνται οι πρυποθέσεις - τη δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 48 του Συντάγματος.
          Το εγχείρημα της Κυβερνήσεως και των συν αυτή να διαστρεβλώνουν την έννοια της συνεχούς και ποικιλοτρόπου εκφράσεως της απαξίας που δικαιωματικώς - και χωρίς πρόθεση ασκήσεως  σωματικής βίας -  υποδηλώνουν και υπογραμμίζουν οι πολίτες απέναντι στις αυθαιρεσίες της και στους βουλευτές, οι οποίοι οφείλουν να γνωρίζουν πως δεν είναι ανεξέλεγκτοι, ότι είναι υπηρέτες του λαού και όχι των Κυβερνήσεων και των όποιων άλλων και πως τον σεβασμό προς το πρόσωπό τους - και όχι προς τον θεσμό που ο σεβασμός είναι αδιαπραγμάτευτος -  δεν τον δικαιούνται εξ ορισμού, αλλά τον κερδίζουν μόνον όταν σέβονται εμπράκτως τον εαυτό τους, τους πολίτες και τον τόπο.
          Η προσπάθεια των κυβερνώντων και των συν αυτοίς να εστιάζουν συνεχώς στην προβολή εκβιαστικών ψευδοδιλημμάτων, καθώς, εσκεμμένως εδράζουν τα επιχειρήματά τους σε λανθασμένη βάση, υποβοηθούμενοι από την άγνοια των πολιτών σε κάποια ζητήματα, κυρίως οικονομικής φύσεως.
          Η σαφής, πλέον, δήθεν "αμυντική επιθετικότης" των κυβερνώντων που επιχειρεί - ανεπιτυχώς -  να προβάλει την εικόνα της σοβαρότητος και της δυναμικής αποφασιστικότητος.
          Η συνεχής επίκληση από τους πολιτικούς της προστασίας της Δημοκρατίας - μίας εννοίας που ο λαικισμός που χρόνια εξέθρεψαν έχει διαστρεβλώσει, έχοντάς την απογυμνώσει από τα απαιτούμενα στοιχεία υποστάσεώς της και έχοντάς της προσθέσει απαράδεκτα και ξένα προς αυτήν θέσφατα που την μετατρέπουν μακροπρόθεσμα σε αρωγό ποικιλομόρφου υποδουλώσεως των Ελλήνων πολιτών και του ιδίου του τόπου.
          Η εφαρμογή από την Κυβέρνηση του "δόγματος του σοκ" στους Έλληνες πολίτες.
         

           Κι όλα αυτά και άλλα πολλά διότι οι πολιτικοί γνωρίζουν:
          
          Ότι οι Έλληνες πολίτες που επιθυμούν ραγδαίες εξελίξεις είναι απείρως περισσότεροι από αυτούς που εκφράζονται και με τη φυσική τους παρουσία στο Σύνταγμα και στις πλατείες της Χώρας και ότι το ποσοστό τους είναι συντριπτικό και αγγίζει υψηλότατα όρια.
          Ότι δεν είναι οι θεσμοί που κινδυνεύουν, αλλά η προσωπική πολιτική τους ύπαρξη, η επιτυχία των προδιαγεγραμμένων σχεδίων τους και η συνεργασία τους με ελεγχόμενα για τη νομιμότητά τους - και πάντως εις βάρος του ελληνικού λαού και της Χώρας - συμφέροντα.
          Ότι αρκεί και η απλή και μόνον παρουσία στις πλατείες και στους δρόμους της χώρας, έστω και μία φορά την εβδομάδα, ΙΚΑΝΟΥ - εδώ βρίσκεται το κλειδί - αριθμού πολιτών που θα εκφράσει ειρηνικώς την επιθυμία δρομολογήσεως των όποιων εξελίξεων και αλλαγών για να καταδείξει την απόλυτη δυσαρμονία πολιτών και πολιτικού κόσμου, να νομιμοποιήσει την απαίτηση και να επιφέρει την κατάρριψη - με απολύτως δημοκρατικό τρόπο - του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού στο σύνολό του.